Stanowisko Wojewódzkiej Rady Dialogu Społecznego z dnia 28 czerwca 2018 r. dot. oceny funkcjonowania szpitali powiatowych w województwie pomorskim.
W województwie pomorskim w powiatach funkcjonuje 12 podmiotów leczniczych realizujących świadczenia w zakresie stacjonarnej opieki zdrowotnej o zasięgu powiatowym, dla których organem założycielskim jest Starostwo Powiatowe (9), Gmina (1) i podmiot prywatny (2). Działalność szpitali powiatowych monitoruje Pomorski Urząd Wojewódzki.
Zgodnie z ustawą z dnia 23 marca 2017 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U.2017, poz. 844) 10 powiatowych podmiotów leczniczych zostało zakwalifikowanych do I poziomu systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej na terenie województwa pomorskiego i dwa do II poziomu (Chojnice i Starogard Gdański). Szpitale powiatowe I stopnia zabezpieczają świadczenia w siedmiu podstawowych profilach systemu zabezpieczenia zdrowotnego a szpitale II stopnia zabezpieczają dodatkowo rozszerzony zakres świadczeń np. kardiologicznych, rehabilitacyjnych, chirurgii urazowo-ortopedycznej, neurologicznych, udary, otolaryngologia, reumatologia, onkologia. Szpitale dysponują blisko 3 tysięczną bazą łóżkową. Wszystkie szpitale należą do tzw. Sieci szpitali od dnia 1 października 2017 r. i będą w tym systemie pracować do dnia 30 czerwca 2021 r.
Przychody wszystkich szpitali powiatowych w 2017 roku (poza nieznacznym spadkiem w Człuchowie) są znacząco wyższe niż w roku poprzednim 2016 (co do podmiotów prywatnych – brak danych).
Zadłużenie szpitali powiatowych (bez podmiotów prywatnych) według stanu na koniec IV kwartał 2016 r. w porównaniu z końcem I kw. 2018r. w zasadzie nie uległo znaczącym zmianom. Ogólny poziom zobowiązań na koniec I kwartału 2018 roku wynosi blisko 114 milionów w tym zobowiązania wymagalne wynoszą tylko niecałe 10 mln zł, przy czym gros stanowią zobowiązania wymagalne szpitala w Miastku (ok. 6 mln. zł.)
Obecnie zasadniczym narzędziem finansowania szpitali działających w tzw. Sieci jest z góry określony ryczałt gwarantujący pulę środków finansowych wyliczanych w oparciu o wykonanie świadczeń w poprzednim okresie rozliczeniowym przy jednoczesnej likwidacji tzw. nadwykonań. Przed wprowadzeniem tzw. Sieci szpitali Narodowy Fundusz Zdrowia określał liczbę i kwotę na daną grupę świadczeń medycznych. Obecnie dyrektor szpitala decyduje o tym, jak dysponuje przyznanymi ryczałtowo zasobami finansowymi. Ma to przełożenie na racjonalizację i wzrost efektywności działania szpitala poprzez lepsze dostosowywanie przez kierownictwo placówki swojego potencjału do potrzeb pacjentów. Dlatego też dopiero po pełnym roku funkcjonowania Systemu można będzie stwierdzić czy wprowadzenie zmian w finansowaniu świadczeń zdrowotnych ze środków publicznych przyniosło oczekiwane efekty.
W roku 2017 środki finansowe przyznane na zabezpieczenie świadczeń opieki zdrowotnej dla szpitali powiatowych z Narodowego Funduszu Zdrowia zwiększono o blisko 40 mln. zł.
We wszystkich szpitalach powiatowych są przygotowywane lub już realizowane inwestycje zarówno kubaturowe jak i zakupowe w tym sprzętu medycznego najnowszej generacji za blisko 90 mln. zł.
z funduszy unijnych i dotacji celowych.
Pomimo, że zarządzający szpitalami powiatowymi nie zgłaszają większych problemów związanych
z finansowaniem świadczeń czy zadłużeniem swoich jednostek należy jednak podkreślić, że :
– na szpitalach ciążą znaczne obciążenia, które wynikają z podwyżek płac dla pracowników,
-problemem jest brak lekarzy, pielęgniarek i położnych oraz średnia wieku głównie personelu pomocniczego i specjalistów,
-problemem są też kompetencje personelu medycznego oraz zdolność do pracy w zintegrowanych zespołach terapeutycznych.
Wojewódzka Rada Dialogu Społecznego w Gdańsku zwraca uwagę, że ciężar problemów dominujących w ochronie zdrowia przesunął się ze sfery finansowo – materialnej do sfery organizacyjno–kadrowej. Potrzebne są systemowe rozwiązania, optymalizujące wykorzystanie
i rozwój kompetencji pracowników sektora ochrony zdrowia na rzecz pacjenta, monitorowanie potrzeb w zakresie kształcenia przyszłych kadr medycznych wobec znacznego niedoboru lekarzy specjalistów oraz konieczności szybkiego „odmłodzenia” kadry lekarskiej, pielęgniarskiej i położniczej.
