Stanowisko Prezydium WRDS dot. systemu ochrony zdrowia na Pomorzu w świetle zakończonego protestu rezydentów.
Rezydent to młody lekarz, którego głównym zadaniem powinno być zdobywanie specjalistycznej wiedzy i doświadczenia, tak aby po ukończeniu swojej specjalizacji zasilić kadry w podmiotach leczniczych. Niestety w większości przypadków zderzenie rezydenta ze szpitalną rzeczywistością ukazuje poważne braki w systemie ochrony zdrowia, nie tylko
w zakresie specjalizacji, ale przede wszystkim w szerszym fundamentalnym kontekście, jakim jest jej finansowanie.
System rezydentur pojawił się kilka lat temu jako odpowiedź na braki lekarzy specjalistów
i forma zachęty do podjęcia kształcenia podyplomowego, szczególnie w specjalnościach deficytowych. Środki przeznaczane na rezydenturę nie są klasycznym wynagrodzeniem, ale rezydenci wykonują rzeczywistą pracę tak jak lekarze specjaliści, co prowadzi do nieuchronnego konfliktu.
Patrząc na system kształcenia lekarzy zauważyć należy, iż nastąpiło zwiększenie liczby miejsc na studiach lekarskich, które rokrocznie biją rekordy chętnych na jedno miejsce. Pojawiają się nowe ośrodki akademickie zainteresowane uruchomieniem studiów lekarskich. Mimo tego nie rozwiązano systemowo problemu kształcenia specjalistycznego, aby młodzi lekarze mogli bezpiecznie zdobywać doświadczenie, a jednocześnie nie byli zmuszani do kariery za granicą, po zakończeniu kształcenia.
Doświadczeni lekarze odchodzą z pracy w szpitalach na rzecz podmiotów prywatnych, przychodni i poradni, gdzie praca jest mniej wyczerpująca, a jednocześnie lepiej płatna
w ramach tych samych środków publicznych. Podmioty publiczne przy obecnym finansowaniu nie są w stanie konkurować z takimi warunkami. Dochodzi do paradoksu, gdzie w ramach tego samego systemu, podmioty lecznicze o różnej specyfice są skazywane na nierówną konkurencję w ramach tych samych publicznych środków.
Protest rezydentów jest jednym z elementów problemu, który był podejmowany jedynie częściowo, a tym problemem jest organizacja i finansowanie ochrony zdrowia.
Nakłady na służbę zdrowia w Polsce należą do jednych z najniższych w Europie. Od wielu lat środków finansowych w systemie ochrony zdrowia jest za mało, a możliwości generowania oszczędności w wyniku zmian organizacyjnych powoli się wyczerpują. Państwa OECD średnio na publiczną opiekę zdrowotną wydają około 7 % PKB, a Polska na tym tle zajmuje jedno z ostatnich miejsc przeznaczając na ten cel tylko 4,6 % PKB. Ustawa o sieci szpitali jest pierwszym krokiem do zmian systemowych i sama, mimo, iż porządkuje rynek usług zdrowotnych, nie poprawi w sposób znaczący sytuacji w ochronie zdrowia. Finansowanie ryczałtowe nie uwzględnia wielu nowych kosztów i wzrostu cen na rynku. Bez fundamentalnego zwiększenia nakładów na cały system służby zdrowia nie dokona się jakościowej zmiany, zmniejszenia kolejek, a potencjalne pozytywne efekty „sieci szpitali” mogą zostać zaprzepaszczone.
Nie bez znaczenia jest również podział środków z Narodowego Funduszu Zdrowia. Województwo Pomorskie zajmuje w tym zakresie jedno z ostatnich miejsc w kraju. Algorytm, na podstawie którego dokonuje się tego podziału środków nie uwzględnia w pełni danych demograficznych, epidemiologicznych czy migracyjnych. Zmiany te nie dotknęły jedynie województwa pomorskiego, ale również innych regionów.
Bez jednolitej polityki w całym kraju, uwzględniającej wszystkie aspekty o których mowa powyżej nie uda poprawić się systemu ochrony zdrowia, a tym samym w konsekwencji sytuacji rezydentów, którzy protestem rozpoczęli nowy etap dyskusji w tym temacie.
Wojewódzka Rada Dialogu Społecznego w Gdańsku apeluje do Ministra Zdrowia
o przeanalizowanie podnoszonego wielokrotnie przez władze województwa pomorskiego systemu podziału środków finansowych z Narodowego Funduszu Zdrowia i dokonanie niezbędnych zmian w stosowanym algorytmie.
